ازطریق فرم زیر با ما در تماس باشید
سوال و یا پیام خود را بنویسید
سازمان جهانی بهداشت بر این باور است که طبق شواهد علمی، سلامت و رفاه انسان ارتباط تنگاتنگی با وضعیت محیط زیست دارد. بر اساس اعلام سازمان WHO در سال 2021 میلادی، محیطهای آلوده زمینه ساز یک چهارم بیماریهای انسانی است. این آمار به روشنی درجه اهمیت حفظ و صیانت از محیط قابل زیست انسانی را به ما متذکر میشود. خوشبختانه شواهد علمی نشان میدهد که بهبود کیفیت محیط زیست در زمینه های کلیدی مانند هوا، آب ، خاک می تواند به پیشگیری از بیماری ها ، بهبود ایمنی و امنیت غذایی و لذا سلامت انسان ها را بهبود بخشد. بنا بر این حفظ سلامت جامعه در گرو تلاش برای محافظت و ارتقای سلامت محیط زیست در تمامی حوزهها شامل هوا، آب، انرژی، خاک، گیاهان، و حیوانات دارد. حفظ سلامت محیط زیست زمینهساز و لازمه ایجاد یک جامعه سالم و توسعه پایدارخواهد بود. توسعه پایدارسلامت و توسعه رفاه اجتماعی را توامان با حفظ و صیانت ازمحیط طبیعی و پیرامونی در یک جامعه مد نظر قرار دارد.
استفاده پایدار از منابع طبیعی فرآیندی است که طی آن انسان ها می توانند از منابع در دسترس خود به نحوی بهره مند شوند که محیط زیست را تخریب نکنند. هدف استفاده پایدار اطمینان از داشتن منابع طبیعی کافی در دسترس است. استفاده پایدار به این معنی است که ما بیش از آنچه نیاز داریم مصرف نمیکنیم – به اندازهای باقی میگذاریم که دیگران نیز از آن استفاده کنند. اگر از منابع طبیعی خود مراقبت نکنیم، در نهایت آنها تحلیل خواهند رفت. علاوه بر این، اگر ما به استخراج این منابع بدون توجه به تأثیر آنها بر محیط زیست ادامه دهیم، ممکن است خود را در معرض خطر آسیب به سلامت خود و نسل های آینده قرار دهیم.
نکته مهم این است که حذف یا حداقل کاهش قابل ملاحظه بار بیماریهای ناشی از محیط زیست نامطلوب نیازمند اقدامات پیشگیرانه هماهنگ، چندبخشی و چندسطحی، خلاقانه و جسورانه در سطوح بینالمللی، ملی و محلی و رویکرد جامع و مشترک بین تمامی نهادهای تصمیم گیرنده، تاثیرگذار و جریانساز است. سازمان WHO با درک این مسئله از سال 2008 تبیین برنامهای مشترک تحت عنوان ONE HEALTH (سلامت واحد) را در دستور کار قرارداده است و با همکاری FAO (سازمان غذا و کشاورزی)، UNEP (برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد) و WOAH (سازمان جهانی بهداشت حیوانات)، به تبیین سیاستهای یکپارچه برای کنترل بیماری و ارتقای سلامت عمومی در جهان پرداخته است. هدف این برنامه تعادل پایدار و بهینهسازی سلامت انسانها، حیوانات، گیاهان و محیط وسیعتر از جمله اکوسیستمها است تا جوامع به راهکارهای صحیح برای مقابله با چالشهای سلامت و محیط زیست امروز دست یابند.
ارتقای سلامت همواره بر لزوم تقسیم مسئولیت در قبال سلامت تاکید کرده است. سازمان WHO از سال 1986 تا سال 2021 که دهمین دوره کنفرانسهای ارتقای سلامت برگزار گردیده است، همواره به نقش بنگاههای اقتصادی به عنوان یکی از ارکان ارزش آفرین جامعه بشری در ایجاد محیط حامی سلامت تاکید داشته است. .به عنوان مثال، منشور بانکوک (سازمان جهانی بهداشت , 2005 ) اعلام کرد که بخش خصوصی وظیفه دارد از طریق تجارت اخلاقی و مسئولانه، سلامت و ایمنی را در همه محیطها از خانه تا جامعه و محل کار تضمین کند. برنامه UNEP نیز از سال 2012 توجه ویژه به مشکلات زیست محیطی چون آلودگی خاک، هوا، دریا و بزرگترین چالش سالیان اخیر یعنی گرمایش زمین را نیازمند همکاری بخش صنایع میداند
سلامت و پایداری محیط زیست صرفاً یک موضوع علمی نیست، زیرا در حال حاضر دانش و شواهد زیادی برای نشان دادن مسائل و اثبات اهمیت اقدامات وجود دارد. به نظر می رسد محیط زیست موضوع سیاسی، اقتصادی و فرهنگی نیز می باشد.چالش اصلی پر کردن شکاف دانش و عمل است که خود مستلزم شناسایی یا توسعه راهبردهایی است که بتواند آن را به یک مطالبه عمومی، دستور کار سیاستی و از نظر اقتصادی به موضوعی مطلوب تبدیل کند. این راهبردها شامل گفتمان خلاق، جذاب و موثر، برنامه های حمایتی و آموزشی است.
رویداد سلامت، محیط زیست و پایداری(سمپ) میتواند یک اقدام موثر در راستای حساس سازی، آگاهی افزایی و فرهنگ سازی در این زمینه باشد و امید است گفتمان مشترک به وجود آمده در این رویداد زمینهساز همراهی، همنوایی و حرکتی جمعی به سوی محیطی پایدار، صنعتی پایدار و ایرانی پایدار باشد.
امید است گفتمان مشترک به وجود آمده در این رویداد زمینهساز همراهی، همنوایی و حرکتی جمعی به سوی محیطی پایدار، صنعتی پایدار و ایرانی پایدار باشد.
سوال و یا پیام خود را بنویسید