یکی از چالش های حوزه کشاورزی، کشت در زمین های بیابانی و یا همجوار بیابان ها است. اما انسان در مسیر بقا و تکامل راه حل های نوآورانه ای برای تامین نیاز های خود ابداع می‌کند. یکی از این تکنیک ها، تکنیک Zai است. در ادامه مطلب همراه ما باشید…
زَی ZAI تکنیکی است که در حال حاضر کشاورزان کشور بورکینافاسو برای بیابان زدائی بکار می برند. این روش بسیار کارآمد و کم هزینه است. معیارهای این تکنیک سه نوع روش حفاظتی( حفاظت از خاک، حفاظت از آب و حفاظت از فرسایش) می باشد. این تکنیک می‌تواند مناطق خشک و بیابانی را تبدیل به زمین های حاصلخیز و جنگل کند. در تکنیک ” زَی “ چاله های کوچکی به اندازه 15-5۰ سانتی متر عرض با عمق 5-15 سانتی متر و به فواصل ۶۰ تا ۸۰ سانتیمتر توسط انسان حفر می شود. یک تا سه کف دست مواد ارگانیک مانند کود گاوی، کمپوست، خاک برگ در چاله ها ریخته می شود سپس دانه گیاه مورد نظر (مثل ارزن[1] یا گیاه جارو[2]) در هر چاله کاشته می شود کمپوست و مواد آلی موجود در گودال ها آب اضافی را جذب کرده و به نوعی ذخیره سازی برای محصولات کاشته شده می باشد. چاله ها همچنین نقش مهمی در برداشت و صرفه جوئی آب دارند. آب باران هدر نرفته به چاله ها رفته سریعا به ریشه های گیاه می رسند. این تکنیک در مناطقی که بارش سالانه بین ۳۰۰ تا ۸۰۰ میلی متر است، بسیار مناسب است بارش بیشتر از این ممکن است باعث تجمع آب در چاله ها و مزاحم رشد گیاهان شود.
در تکنیک “زَی” بازده اقتصادی سرمایه‌گذاری کشاورزان 100 درصد است، زیرا زمین‌های حاصلخیز شده، در واقع زمین‌های متروکه یا بلااستفاده بودند.
